Π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Ψυχανάλυση και Ορθόδοξη Θεολογία
εκδόσεις Αρμός, σ. 115, ευρώ 8
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του πατέρα Νικόλαου Λουδοβίκου Ψυχανάλυση και Ορθόδοξη Θεολογία διαβάσαμε αυτές τις μέρες. Το βιβλίο συνίσταται σε μια ενότητα τεσσάρων κειμένων - τα τρία από αυτά αποτελούν κείμενα από διαλέξεις που έχει δώσει ο συγγραφέας του βιβλίου - που στόχο τους έχουν να συσχετίσουν κάποιες κεντρικές θεολογικές έννοιες με συγγενικές προς αυτές, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, προβληματικές της ψυχανάλυσης και να καταστεί δυνατόν, μέσα από μια επιχειρηματολογία, την οποία προσωπικά βρήκαμε άκρως ενδιαφέρουσα, ν' αποκατασταθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στους τόσο αφιστάμενους μεταξύ τους, φαινομενικά τουλάχιστον, χώρους της Θεολογίας και της Ψυχανάλυσης. Ο συγγραφέας του βιβλίου, άτομο ευρείας παιδείας και όσον αφορά τους τομείς της Ψυχολογίας και της Φιλοσοφίας, θα χρησιμοποιήσει ως κεντρικό μοχλό της επιχειρηματολογίας του τη διδασκαλία του Ζακ Λακάν (Jacques Lacan), η οποία τον έχει απασχολήσει κατά τις ώρες μελέτης της νεότητάς του, θα προσπαθήσει δε να φωτίσει «ψυχαναλυτικά», και όχι μόνον, τρεις κεντρικές έννοιες της πατερικής διδασκαλίας: την έννοια της επιθυμίας, της καθολικότητας και της εσχατολογίας.
Οσον αφορά την πρώτη από τις τρεις έννοιες, την επιθυμία: ο συγγραφέας ξεκινά ως μια αναδρομή στις κατευθυντήριες γραμμές τής νεωτερικότητας, όπως τούτη εκφράστηκε θεμελιακά ως λόγος του υποκειμένου. Περνώντας από την αξιολόγηση του έργου του Μπούμπερ (Buber) και του Λεβινάς (Levinas), όσον αφορά τη συνεισφορά τους σχετικά με το πρόβλημα της διυποκειμενικότητας, ο συγγραφέας εστιάζει σ' αυτόν καθεαυτόν τον σχηματισμό του υποκειμένου στον Lacan - σχηματισμός ο οποίος επιχειρείται μέσω της επιθυμίας. Το εσωτερικά διχασμένο υποκείμενο του Λακάν δεν είναι ξένο ως προς την υποκειμενοκεντρική σκέψη, αν και η ρήξη του γάλλου ψυχαναλυτή με τον Καρτέσιο είναι ξεκάθαρη: ας διαβάσουμε τον Καρτέσιο σαν ένα Εφιάλτη, θα πει ο Λακάν θεματοποιώντας το υποκείμενο ως κάτι που φέρει κεντρική σχάση.
Η επιθυμία αποτελεί έννοια -κεντρική κατηγορία της ψυχανάλυσης- κληρονομημένη από τον Φρόυντ (Freud). Ο Λακάν διαφοροποιείται ως προς τον Φρόυντ: η επιθυμία δεν συνιστά μονάχα ακραία εκδήλωση του ενστίκτου, μα επικοινωνιακό λόγο και όρο συγκρότησης του ανθρώπινου υποκειμένου· η επιθυμία απευθύνεται προς τον Αλλον και ως «επιθυμία του Αλλου» επιτρέπει μια διυποκειμενική συγκρότηση του υποκειμένου μέσω του Αλλου - σημείο κομβικό στη σκέψη του συγγραφέα μέσα από έναν προσανατολισμό που έρχεται ν' αγγίξει τις θεολογικές έννοιες της «περιχώρησης» και του «ομοουσίου». Ο συγγραφέας δεν διστάζει ν' ασκήσει, σ' αυτό το σημείο, κριτική στη «ναρκισσιστική», κατά τη γνώμη του, έννοια της δυτικής διυποκειμενικότητας, όπου «ο Αλλος δεν υπάρχει οντολογικά εντός μου, μα τον χρησιμοποιώ σε μια στιγμή και το θέμα μένει στο επίπεδο του φαντασιακού, στο στάδιο του καθρέφτη». Η επισήμανση πως στα όριά της «η ανθρώπινη επιθυμία δεν έχει αντικείμενο» (σ. 23), επιτρέπει στον συγγραφέα να μιλήσει «για μια καθαρή επιθυμητικότητα» (σ. 32), που τελικά μέσα από το λακανικό σχήμα μάς ανοίγει προς «το πατερικό σχήμα» της βλέψης προς την ενότητα - βλέψη τελικά του ανθρώπου προς τον ίδιο τον Θεό.
Σαν Κόλαση βλέπει ο συγγραφέας την απουσία του διαλόγου, την απουσία τού εσύ, μέσα στο οποίο καθρεφτίζεται μοναδικά το εγώ. «Λείπει ο τρόπος ν' αγαπηθώ, λείπει η επιθυμία του Αλλου. Αυτό είναι η Κόλαση» (σ. 35). Αν και τούτη η έννοια της Κόλασης διαφέρει από την Κόλαση», με την οποία έζησε το φαντασιακό του δυτικού ανθρώπου για αιώνες, ο πατέρας Νικόλαος Λουδοβίκος θα νεωτερίσει προχωρώντας σε μια τολμηρή συσχέτιση: Για τους Ελληνες ισχύει και αυτό: «Το ον είναι αντικειμενικό, αλλά εγώ υπάρχω και είμαι ζωντανός και εφίεμαι της πλήρους οντότητός μου και έχω μια επιθυμία ανώνυμη και μια κοινωνία χωρίς σκοπό. Ακριβώς γι' αυτό δυσκολευόμαστε να φτιάξουμε εδώ κράτος ευρωπαϊκό» (σ. 97). Προχωρώντας σ' έναν διαχωρισμό της ορθόδοξης πατερικής θεολογίας από τη δυτική, ο συγγραφέας υποστηρίζει πως το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού συνιστά τελικά «αποδοχή της επιθυμίας του Αλλου» και το υπέρτατο τούτο νόημα επιτυγχάνεται τελικά στην Ορθόδοξη Θεολογία, σύμφωνα με την «υπόρρητη επιλόγη» του λακανικού σχήματος.
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο πάνω σ' αυτό. Θεωρώντας την προσπάθεια του πατέρα Νικολάου Λουδοβίκου εμπνευσμένη και καθώς ο συγγραφέας του σχολιαζόμενου βιβλίου επιχειρεί να δει την ψυχανάλυση με μια ματιά θεολογική, εμείς θα επιχειρήσουμε, σε πολύ περιορισμένο χώρο, να διανύσουμε την αντίστροφη διαδρομή, να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις πάνω στο θρησκεύεσθαι από σκοπιά ψυχαναλυτική.
Είναι μια αποδεκτή θέση στη νεότερη φιλοσοφία -σε πολλές στιγμές της τουλάχιστον- αυτή που εκφράζεται από την ακόλουθη πρόταση: ένας θεός που θα μπορούσε να γίνει γνωστός δεν θα ήταν θεός. Σύμφωνα μ' αυτό το δεδομένο, που υποδηλώνει εξάλλου και μια βαθιά θεολογική πραγματικότητα, θα λέγαμε πως ό,τι καλούμε Υπέρτατο Ον, αν θεωρήσουμε πως κάτι τέτοιο υπάρχει, παρουσιάζεται στον άνθρωπο μέσα από μια «ριζική απουσία». Τούτη η απουσία «του σώματος του θεού» από τα ανθρώπινα πράγματα -και δεν αναφερόμαστε φυσικά στο σώμα του Χριστού της θείας μετάληψης- καθιστά αναγκαία τη σύναψη -αποκατάσταση ίσως;- μιας «σχέσης» με ό,τι καλούμε θεό, σχέση για την οποία ο άνθρωπος είναι καθ' ολοκληρίαν υπεύθυνος. Η σχέση του ανθρώπου με το θείο δεν είναι θέμα της Εκκλησίας, αλλά υπόθεση εξαιρετικά εξατομικευμένη, αφορά τον καθένα από εμάς, καθώς σε κομβικά σημεία της ζωής μας όλοι θελήσαμε, πολλές φορές εναγώνια, να καθορίσουμε και ν' αποσαφηνίσουμε τούτη τη σχέση. Τη σχέση με το θεϊκό και με ό,τι μπορούμε να καλέσουμε Υπέρτατο Ον τη θέτουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, την επιλέγουν και τη θέτουν οι άνθρωποι, μέσα από μία ολόκληρη συνάρτηση παραγόντων, και τούτη η στάση συνιστά επιλογή, με την ωριμότερη εκδοχή της έννοιας, καθώς ακόμα και η αθεΐα συνιστά ένα ενδεχόμενο τούτης της επιλογής.
Η θεϊκή πραγματικότητα δεν γίνεται «άμεσα» προσιτή στον άνθρωπο - σε τελική ανάλυση ο άνθρωπος επιλέγει ποιον θεό θέλει, είτε για φίλο είτε για τιμωρό, όντας «Αυτός» περιορισμένος στην αιώνια σιωπή Του. Προσωπικά πιστεύουμε πως η θρησκευτικότητα είναι σάρκα από τη σάρκα του ανθρώπινου πολιτισμού, μια σάρκα αξεχώριστη από τον αρχετυπικό και συμβολικό «σκελετό της» - το υπόβαθρο της ανθρώπινης ψυχής. Αυτή ακριβώς η θρησκευτικότητα είναι που μίλησε για «σωτηρία της ψυχής», μια διατύπωση που έγινε πρόξενος τεράστιων συνεπειών για τους ανθρώπους που την πίστεψαν, πολλές φορές και δυσβάσταχτων.
Παραμένει το ερώτημα, αν ο Χριστιανισμός είναι τελικά γενεσιουργός αιτία για ένα αξιοσημείωτο αίσθημα ενοχής που βαρύνει τη δυτική ανθρωπότητα, πράγμα που πίστευε ο Νίτσε (Nietzsche), ή αν τελικά ένα προϋπάρχον αίσθημα ενοχής, ένα αίσθημα συλλογικής ενοχής τής ανθρωπότητας -που εκφράστηκε εξάλλου και στην τραγωδία- βρήκε έδαφος και βλάστησε στον χριστιανισμό και στο δόγμα της Εκκλησίας. Αν ο δυτικός πολιτισμός, ο πολιτισμός της αισχύλειας Ορέστειας, είναι ενοχικός, τούτη η ενοχή, ακόμη κι αν δεν χαλκεύτηκε από τη θρησκεία, πάντως συντηρήθηκε από αυτήν και επιτάθηκε.
Οχι μόνο χρειάστηκε να ζήσει η ανθρωπότητα «τον Διαφωτισμό», μα έπρεπε τελικά να φτάσουμε στην αποψιλωμένη από θρησκευτικότητα μετανεωτερικότητα, ώστε να απομακρυνθεί από το προσκήνιο η απειλή τής Αιώνιας Καταδίκης. Κι εδώ έρχεται η συμβολή της Ψυχανάλυσης, που εκθέτει τους ασυνείδητους μηχανισμούς που χάλκευσαν τέτοιες κοσμοεικόνες -η Αποκάλυψη αποδεικνύεται αποκάλυψη των ανθρώπινων αδύτων- και που θέτει ως αίτημα την ειρήνευση της ανθρώπινης ψυχής και την τελική συμφιλίωση του ατόμου με τον εαυτό του και με τη βαθύτερη ψυχική του πραγματικότητα, μέσω απενοχοποίησης. Θεωρούμε την απενοχοποίηση του ατόμου κεφαλαιώδους σημασίας, ώστε να μπορέσει κανείς ν' αντιμετωπίσει την πραγματικότητα της όποιας πίστης απροκατάληπτα και μέσα από κριτική σκέψη. Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ (Karl Gustav Jung), ο μεγάλος ψυχίατρος, ο οποίος καταγόταν από οικογένεια ιερέων, θεωρεί τη θανάτωση της κριτικής σκέψης «ύβρι απέναντι στο Αγιο Πνεύμα». Μήπως δεν συμπνέει με το πρόταγμα της σωτηρίας της ψυχής, η τελική απενοχοποίηση του ανθρώπου, η συμφιλίωση με τον βαθύτερό του εαυτό και η επιλογή της θρησκευτικότητάς του με τρόπο μη καταναγκαστικό και κατασταλτικό των βαθύτερων επιθυμιών του;
Από τη στιγμή που η Ψυχανάλυση θεματοποιεί τη libido, και τη σεξουαλική επιθυμία, ως μία από τις ορίζουσες του ανθρώπου, είναι δεδομένο και στην ψυχαναλυτική θεωρία και πρακτική πως η τελική επίτευξη της ολοκλήρωσης της προσωπικότητας δεν είναι δυνατή δίχως την ενσωμάτωση από το άτομο της σεξουαλικότητάς του και από την πλήρη αποδοχή τούτης της σεξουαλικότητας. Φανταζόμαστε έναν Θεό που θ' αποδέχεται την ανθρώπινη σεξουαλικότητα αλλά και δραστηριότητα, έναν Θεό που πέρα απ' οτιδήποτε άλλο θ' αναγνωρίζει στον άνθρωπο κάποιες «δεύτερες σκέψεις» -εφόσον αυτές είναι φυσιολογικές και υπαρκτές σε όλους ανεξαιρέτως-, έναν Θεό που θ' αγαπά «το σκοτεινό κομμάτι» του ανθρώπου, αντιμετωπίζοντάς τον ως ψυχοσωματική ολότητα και όχι ως καταπιεσμένη και φοβισμένη ύπαρξη.
Ο πατέρας Νικόλαος Λουδοβίκος μέσα από το βιβλίο του προάγει μια ιδιαίτερα πεφωτισμένη προσέγγιση της θεολογικής πραγματικότητας, η ένστασή μας όμως πάνω σε όλα αυτά είναι πως αυτή καθεαυτήν η χριστιανική θρησκεία ως διδασκαλία της Εκκλησίας και ως αυτό που ακολουθήθηκε ως πίστη από τους δυτικούς ανθρώπους, ουδέποτε υπήρξε πεφωτισμένη, αντιθέτως μέσα από τον κατασταλτικό, όσον αφορά τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, και από τον περιοριστικό της χαρακτήρα, όσον αφορά τον κριτικό έλεγχο, απομάκρυνε τους ανθρώπους από το ουσιωδώς θρησκεύεσθαι, δίνοντας τελικά δικαιώματα για την κατασυκοφάντηση του φαινομένου της ανθρώπινης θρησκευτικότητας, ως δήθεν σκοταδιστικού, που μόνον τέτοιο δεν είναι.
Είναι δυνατόν η πραγματικότητα του «συλλογικού ασυνειδήτου» και των «αρχετύπων», τούτη η βαθιά συμβολική πραγματικότητα της ανθρώπινης ψυχής, μα και του ανθρώπινου πολιτισμού στο σύνολό του, μέσα από τα στόματα των σύγχρονων ταλαιπωρημένων, μα και υποψιασμένων ανθρώπων, να κάνει έκκληση, πατώντας στον διαφωτιστικό ψυχαναλυτικό λόγο, προς όλους τους σκεπτομένους ανθρώπους. Να ξανασκεφθούν το πρόβλημα της ανθρώπινης θρησκευτικότητας, με το αίτημα ενός Υπέρτατου Οντος που θα 'χει ως πρώτιστο σκοπό του να συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τη βαθιά συμβολική του πραγματικότητα, ανοίγοντας τον δρόμο και για ένα ξαναδιάβασμα των ιερών κειμένων. Εναν Θεό που μπορούμε να τον δούμε, μέσα σε όλα τα άλλα, και ως «Θεό ψυχαναλυτή».
Από τον Δήμο Μαρουδή
http://www.enet.gr/
Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
Six steps to better parenting
1) Talk and listen to your children. Building good communication in families is important, not just parent to child, but also between mother and father.
2) Positive discipline. Encourage them in a positive way, with praise, not smacking them when they've done something wrong.
3) Respect your child's feelings, even if they have been voiced to hurt you.
4) Seek outside help. Every parent is in the same boat and needs help and advice. But also trust in yourself - no one knows your children better than you.
5) Befriend other parents, so you realise you are not on your own.
6) Enjoy family life. Don't get hung up on discipline, success or failure. Have fun with your children.
(Advice supplied by Eileen Hayes, parenting advisor with NSPCC)
http://www.bbc.co.uk/.
2) Positive discipline. Encourage them in a positive way, with praise, not smacking them when they've done something wrong.
3) Respect your child's feelings, even if they have been voiced to hurt you.
4) Seek outside help. Every parent is in the same boat and needs help and advice. But also trust in yourself - no one knows your children better than you.
5) Befriend other parents, so you realise you are not on your own.
6) Enjoy family life. Don't get hung up on discipline, success or failure. Have fun with your children.
(Advice supplied by Eileen Hayes, parenting advisor with NSPCC)
http://www.bbc.co.uk/.
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Χόκινγκ: Δεν δημιούργησε ο Θεός το σύμπαν
Ο διάσημος Βρετανός αστροφυσικός υποστηρίζει στο νέο του πως το σύμπαν δεν είχε ανάγκη από «το χέρι του Θεού».
Το σύμπαν δεν είχε ανάγκη τον Θεό για να δημιουργηθεί, υποστηρίζει ο Βρετανός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ σε ένα νέο βιβλίο που πρόκειται να κυκλοφορήσει, σύμφωνα με αποσπάσματα που δημοσιεύονται σήμερα από την εφημερίδα «The Τimes».
«Το σύμπαν είχε ανάγκη από ένα δημιουργό; Όχι», απαντά ο διασημότερος βρετανός επιστήμονας. Το χέρι του Θεού δεν ήταν απαραίτητο για να δημιουργηθεί το σύμπαν, το οποίο σχηματίσθηκε από μόνο του, με τη λογική των νόμων της φυσικής, εξηγεί.
«Επειδή υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας, το σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο του, εκ του μηδενός. Η αυθόρμητη δημιουργία είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει κάτι, για τον οποίο υπάρχει το σύμπαν, για τον οποίο υπάρχουμε εμείς», προσθέτει ο επιστήμονας.
«Δεν είναι απαραίτητο να επικαλούμαστε τον Θεό για να ενεργοποιήσει το σύμπαν», αποφαίνεται.
Με τη δήλωση αυτή ο Στίβεν Χόκινγκ αποστασιοποιείται από προηγούμενες δηλώσεις του, καθώς ως τώρα υποστήριζε πως το να θεωρούμε τον Θεό δημιουργό του σύμπαντος δεν είναι κάτι ασύμβατο με την επιστήμη.
Στο νέο βιβλίο του, που θα κυκλοφορήσει στις 9 Σεπτεμβρίου με τίτλο «Το Μεγάλο Σχέδιο» ("The Grand Design") και το οποίο έχει συγγράψει από κοινού με τον αμερικανό φυσικό Λέοναρντ Μλόντινοφ, αποδομεί τη θεωρία του Ισαάκ Νεύτωνα σύμφωνα με την οποία το σύμπαν δεν μπορεί να δημιουργήθηκε χωρίς το χέρι του Θεού.
Ο Χόκινγκ επικαλείται ιδιαίτερα την ανακάλυψη, το 1992, ενός πλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα άστρο άλλο από τον Ήλιο. «Αυτό καθιστά τη σύμπτωση των συνθηκών μας (ένας μόνο Ήλιος και μια τέλεια απόσταση ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο) πολύ λιγότερο αξιοσημείωτη, πολύ λιγότερο πειστική ως απόδειξη ότι η Γη σχεδιάστηκε προσεκτικά με το συγκεκριμένο στόχο να μας ικανοποιεί, εμάς τους ανθρώπους», γράφει ο επιστήμονας.
Ο Στίβεν Χόκινγκ πάσχει από πλάγια μυοατροφική σκλήρυνση, μια εκφυλιστική παραλυτική νόσο που διαγνώσθηκε όταν ήταν 22 ετών. Μετακινείται με αναπηρική καρέκλα και επικοινωνεί μέσω υπολογιστή και φωνητικού συνθεσάιζερ.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το σύμπαν δεν είχε ανάγκη τον Θεό για να δημιουργηθεί, υποστηρίζει ο Βρετανός αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ σε ένα νέο βιβλίο που πρόκειται να κυκλοφορήσει, σύμφωνα με αποσπάσματα που δημοσιεύονται σήμερα από την εφημερίδα «The Τimes».
«Το σύμπαν είχε ανάγκη από ένα δημιουργό; Όχι», απαντά ο διασημότερος βρετανός επιστήμονας. Το χέρι του Θεού δεν ήταν απαραίτητο για να δημιουργηθεί το σύμπαν, το οποίο σχηματίσθηκε από μόνο του, με τη λογική των νόμων της φυσικής, εξηγεί.
«Επειδή υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας, το σύμπαν μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο του, εκ του μηδενός. Η αυθόρμητη δημιουργία είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει κάτι, για τον οποίο υπάρχει το σύμπαν, για τον οποίο υπάρχουμε εμείς», προσθέτει ο επιστήμονας.
«Δεν είναι απαραίτητο να επικαλούμαστε τον Θεό για να ενεργοποιήσει το σύμπαν», αποφαίνεται.
Με τη δήλωση αυτή ο Στίβεν Χόκινγκ αποστασιοποιείται από προηγούμενες δηλώσεις του, καθώς ως τώρα υποστήριζε πως το να θεωρούμε τον Θεό δημιουργό του σύμπαντος δεν είναι κάτι ασύμβατο με την επιστήμη.
Στο νέο βιβλίο του, που θα κυκλοφορήσει στις 9 Σεπτεμβρίου με τίτλο «Το Μεγάλο Σχέδιο» ("The Grand Design") και το οποίο έχει συγγράψει από κοινού με τον αμερικανό φυσικό Λέοναρντ Μλόντινοφ, αποδομεί τη θεωρία του Ισαάκ Νεύτωνα σύμφωνα με την οποία το σύμπαν δεν μπορεί να δημιουργήθηκε χωρίς το χέρι του Θεού.
Ο Χόκινγκ επικαλείται ιδιαίτερα την ανακάλυψη, το 1992, ενός πλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα άστρο άλλο από τον Ήλιο. «Αυτό καθιστά τη σύμπτωση των συνθηκών μας (ένας μόνο Ήλιος και μια τέλεια απόσταση ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο) πολύ λιγότερο αξιοσημείωτη, πολύ λιγότερο πειστική ως απόδειξη ότι η Γη σχεδιάστηκε προσεκτικά με το συγκεκριμένο στόχο να μας ικανοποιεί, εμάς τους ανθρώπους», γράφει ο επιστήμονας.
Ο Στίβεν Χόκινγκ πάσχει από πλάγια μυοατροφική σκλήρυνση, μια εκφυλιστική παραλυτική νόσο που διαγνώσθηκε όταν ήταν 22 ετών. Μετακινείται με αναπηρική καρέκλα και επικοινωνεί μέσω υπολογιστή και φωνητικού συνθεσάιζερ.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Η κρίση βλάπτει σοβαρά την υγεία
Δύσπνοια, τσιμπήματα στην καρδιά, ταχυκαρδία και εφίδρωση, πονοκέφαλοι, εκζέματα: είναι μερικά μόνο από τα συμπτώματα που προκαλεί η οικονομική κρίση. Παθολόγοι, δερματολόγοι και ψυχίατροι παρατηρούν αύξηση των ασθενών που καταφθάνουν στο ΕΣΥ, οι οποίοι σωματοποιούν το στρες με αποτέλεσμα να νιώθουν άρρωστοι.
Την ίδια ώρα, οι γιατροί στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί εκφράζουν την αγωνία τους, καθώς οι κλινικές τους έχουν μετατραπεί σε «πάρκινγκ» ηλικιωμένων που πάσχουν από άνοια, αλλά και σε άσυλο ανθρώπων με σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Στο Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» παρατηρείται έξαρση που φτάνει το 5%- 8% σε εκείνες τις δερματικές παθήσεις που πυροδοτούνται σε περιόδους έντονου στρες. «Η προσέλευση των ασθενών με ενδογενή εκζέματα- για παράδειγμα νευροδερματίτιδα ή τοπική δερματίτιδα- αλλά και εκείνων που διαγιγνώσκονται με ψωρίαση, λεύκη και γηροειδή αλωπεκία έχει αυξηθεί στα εξωτερικά ιατρεία», λέει στα «ΝΕΑ» ο επίκουρος καθηγητής της Δερματολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Παναγιώτης Σταυρόπουλος.
Οταν οι δερματολόγοι παίρνουν ιστορικό και οι ασθενείς τους ανοίγονται, συχνά διαπιστώνουν πως πίσω από την επιδείνωση της πάθησης κρύβονται παράγοντες συναισθηματικής πίεσης. «Η οικονομική κρίση, ο κίνδυνος απόλυσης και η οικονομική δυσχέρεια είναι μερικοί από τους συχνότερους προβληματισμούς που αναφέρουν, αν και όχι οι μοναδικοί.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός από την τοπική θεραπεία, συστήνουμε ένα αντιισταμινικό ή ένα ήπιο ηρεμιστικό. Σε εκείνους τους ασθενείς που διαπιστώνουμε πως νιώθουν έντονο άγχος τούς συμβουλεύουμε με κομψό τρόπο να αναζητήσουν βοήθεια ώστε να ξεπεράσουν το στρες», προσθέτει ο κ. Σταυρόπουλος.
«Νιώθουν άρρωστοι»
Η ανησυχία και ο φόβος της ανεργίας οδηγούν αρκετούς Ελληνες και στις παθολογικές κλινικές. Μάλιστα, όπως παρατηρεί η παθολόγος κ. Ματίνα Παγώνη, οι άνθρωποι που καταφτάνουν με ψυχοσωματικά συμπτώματα στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» είναι κυρίως νέοι έως 45 ετών. «Νιώθουν άρρωστοι, όταν όμως τους παίρνουμε ιστορικό, τότε διαπιστώνουμε πως έχουν περάσει ή διανύουν μία δύσκολή περίοδο».
Ο αυχένας, οι ώμοι και το κεφάλι είναι τα σημεία του σώματος που συσσωρεύουν το άγχος, όπως τονίζουν οι επιστήμονες. Και αυτό, γιατί το στρες προκαλεί ένταση και η ψυχολογική αυτή κατάσταση κάνει τους ανθρώπους να σφίγγονται. Ετσι όμως, σύμφωνα με τον παθολόγο- κλινικό φαρμακολόγο κ. Αναστάσιο Σπαντιδέα, προκαλούνται σπασμοί στους μυς του αυχένα και στα αγγεία του κεφαλιού που έχουν ως επακόλουθο τον έντονο πόνο.
«Οι πονοκέφαλοι τάσεως, όπως λέγονται οι πονοκέφαλοι που πυροδοτούνται από την υπερένταση που νιώθει κανείς, είναι μία συνήθης παρενέργεια τους στρες, όπως και η σπαστική κολίτιδα. Η ανασφάλεια για το μέλλον, ωστόσο, πυροδοτεί και τις ενοχλήσεις στο στομάχι ή στην καρδιά ενώ συχνά ευθύνεται για το αίσθημα πνιγμού», προσθέτει ο κ. Σπαντιδέας.
Ψυχικές διαταραχές
Επιπλέον, οι λεγόμενες ήπιες ψυχικές διαταραχές, όπως είναι οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη, ταλαιπωρούν ολοένα και περισσότερους Ελληνες. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο κ. Δημήτρη Πλουμπίδη, ο χρόνος αναμονής για ραντεβού ξεπερνά τον ένα μήνα στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας Βύρωνα και Καισαριανής όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν κατά μέσο όρο μία εβδομάδα.
«Οι άνθρωποι αυτοί ωστόσο ανήκουν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου για να εμφανίσουν σοβαρή νοσηρότητα. Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο να δώσουμε έμφαση στην πρόληψη, ιδίως σε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τον πληθυσμό», υπογράμμισε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου κ. Νίκος Τζαβάρας.
To Δαφνί έχει μετατραπεί σε «πάρκινγκ» ηλικιωμένων
Τα οικονομικά προβλήματα αναγκάζουν δεκάδες οικογένειες να αφήνουν τους ηλικιωμένους συγγενείς τους στο Δαφνί. Οπως τονίζει η ψυχίατρος κ. Ελένη Σιούτη, πρόκειται για ασθενείς που πάσχουν από Αλτσχάιμερ και άνοια και συνεπώς χρειάζονται εξειδικευμένη φροντίδα- είτε κατ΄ οίκον φροντιστή, είτε νοσηλεία σε ιδιωτική κλινική που όμως κοστίζει ακριβά.
Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν εδώ: εκτός από τα 25 κρεβάτια, επιπλέον 15 ράντζα ανοίγουν σε κάθε εφημερία στο 10ο Ψυχιατρικό Τμήμα, αν και ειδικοί παραδέχονται πως περίπου οι μισοί ασθενείς δεν χρήζουν ψυχιατρικής περίθαλψης.
«Αρκετοί είναι άστεγοι που επικαλούνται ψυχιατρικά προβλήματα, με το πλέον σύνηθες την τάση αυτοκτονίας, προκειμένου να μείνουν στο νοσοκομείο», σημειώνει η κ. Σιούτη.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Δημοσίευση: 16-7-2010
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη
Την ίδια ώρα, οι γιατροί στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί εκφράζουν την αγωνία τους, καθώς οι κλινικές τους έχουν μετατραπεί σε «πάρκινγκ» ηλικιωμένων που πάσχουν από άνοια, αλλά και σε άσυλο ανθρώπων με σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Στο Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός» παρατηρείται έξαρση που φτάνει το 5%- 8% σε εκείνες τις δερματικές παθήσεις που πυροδοτούνται σε περιόδους έντονου στρες. «Η προσέλευση των ασθενών με ενδογενή εκζέματα- για παράδειγμα νευροδερματίτιδα ή τοπική δερματίτιδα- αλλά και εκείνων που διαγιγνώσκονται με ψωρίαση, λεύκη και γηροειδή αλωπεκία έχει αυξηθεί στα εξωτερικά ιατρεία», λέει στα «ΝΕΑ» ο επίκουρος καθηγητής της Δερματολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Παναγιώτης Σταυρόπουλος.
Οταν οι δερματολόγοι παίρνουν ιστορικό και οι ασθενείς τους ανοίγονται, συχνά διαπιστώνουν πως πίσω από την επιδείνωση της πάθησης κρύβονται παράγοντες συναισθηματικής πίεσης. «Η οικονομική κρίση, ο κίνδυνος απόλυσης και η οικονομική δυσχέρεια είναι μερικοί από τους συχνότερους προβληματισμούς που αναφέρουν, αν και όχι οι μοναδικοί.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός από την τοπική θεραπεία, συστήνουμε ένα αντιισταμινικό ή ένα ήπιο ηρεμιστικό. Σε εκείνους τους ασθενείς που διαπιστώνουμε πως νιώθουν έντονο άγχος τούς συμβουλεύουμε με κομψό τρόπο να αναζητήσουν βοήθεια ώστε να ξεπεράσουν το στρες», προσθέτει ο κ. Σταυρόπουλος.
«Νιώθουν άρρωστοι»
Η ανησυχία και ο φόβος της ανεργίας οδηγούν αρκετούς Ελληνες και στις παθολογικές κλινικές. Μάλιστα, όπως παρατηρεί η παθολόγος κ. Ματίνα Παγώνη, οι άνθρωποι που καταφτάνουν με ψυχοσωματικά συμπτώματα στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» είναι κυρίως νέοι έως 45 ετών. «Νιώθουν άρρωστοι, όταν όμως τους παίρνουμε ιστορικό, τότε διαπιστώνουμε πως έχουν περάσει ή διανύουν μία δύσκολή περίοδο».
Ο αυχένας, οι ώμοι και το κεφάλι είναι τα σημεία του σώματος που συσσωρεύουν το άγχος, όπως τονίζουν οι επιστήμονες. Και αυτό, γιατί το στρες προκαλεί ένταση και η ψυχολογική αυτή κατάσταση κάνει τους ανθρώπους να σφίγγονται. Ετσι όμως, σύμφωνα με τον παθολόγο- κλινικό φαρμακολόγο κ. Αναστάσιο Σπαντιδέα, προκαλούνται σπασμοί στους μυς του αυχένα και στα αγγεία του κεφαλιού που έχουν ως επακόλουθο τον έντονο πόνο.
«Οι πονοκέφαλοι τάσεως, όπως λέγονται οι πονοκέφαλοι που πυροδοτούνται από την υπερένταση που νιώθει κανείς, είναι μία συνήθης παρενέργεια τους στρες, όπως και η σπαστική κολίτιδα. Η ανασφάλεια για το μέλλον, ωστόσο, πυροδοτεί και τις ενοχλήσεις στο στομάχι ή στην καρδιά ενώ συχνά ευθύνεται για το αίσθημα πνιγμού», προσθέτει ο κ. Σπαντιδέας.
Ψυχικές διαταραχές
Επιπλέον, οι λεγόμενες ήπιες ψυχικές διαταραχές, όπως είναι οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη, ταλαιπωρούν ολοένα και περισσότερους Ελληνες. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο κ. Δημήτρη Πλουμπίδη, ο χρόνος αναμονής για ραντεβού ξεπερνά τον ένα μήνα στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας Βύρωνα και Καισαριανής όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν κατά μέσο όρο μία εβδομάδα.
«Οι άνθρωποι αυτοί ωστόσο ανήκουν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου για να εμφανίσουν σοβαρή νοσηρότητα. Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο να δώσουμε έμφαση στην πρόληψη, ιδίως σε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τον πληθυσμό», υπογράμμισε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας κατά τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου κ. Νίκος Τζαβάρας.
To Δαφνί έχει μετατραπεί σε «πάρκινγκ» ηλικιωμένων
Τα οικονομικά προβλήματα αναγκάζουν δεκάδες οικογένειες να αφήνουν τους ηλικιωμένους συγγενείς τους στο Δαφνί. Οπως τονίζει η ψυχίατρος κ. Ελένη Σιούτη, πρόκειται για ασθενείς που πάσχουν από Αλτσχάιμερ και άνοια και συνεπώς χρειάζονται εξειδικευμένη φροντίδα- είτε κατ΄ οίκον φροντιστή, είτε νοσηλεία σε ιδιωτική κλινική που όμως κοστίζει ακριβά.
Τα προβλήματα όμως δεν σταματούν εδώ: εκτός από τα 25 κρεβάτια, επιπλέον 15 ράντζα ανοίγουν σε κάθε εφημερία στο 10ο Ψυχιατρικό Τμήμα, αν και ειδικοί παραδέχονται πως περίπου οι μισοί ασθενείς δεν χρήζουν ψυχιατρικής περίθαλψης.
«Αρκετοί είναι άστεγοι που επικαλούνται ψυχιατρικά προβλήματα, με το πλέον σύνηθες την τάση αυτοκτονίας, προκειμένου να μείνουν στο νοσοκομείο», σημειώνει η κ. Σιούτη.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Δημοσίευση: 16-7-2010
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη
Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010
Ενοχοποιώντας το θύμα
http://www.kathimerini.gr/
Tης Ξενιας Κουναλακη
Την παρωχημένη άποψη ότι για τον βιασμό δεν φταίει ο θύτης, αλλά το θύμα διατυπώνει σε πρόσφατη συνέντευξή του στη ΝΕΤ ο ζωγράφος Κώστας Τσόκλης. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από το κορίτσι, που ντύνεται προκλητικά, λέει. «Εγώ νομίζω ότι τη βία τη ζητάει η ίδια. Θέλει να τη βιάσουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία πιάνει τον άνθρωπο και τον βάζει μέσα και δεν βάζει εκείνη που τον προκαλεί. Αφού η φύση τον σπρώχνει να το κάνει αυτό. Εχω άλλες απόψεις για τα πράγματα, πώς να στο πω, δεν ξέρω. Κάθε φορά που γίνεται ένας βιασμός θα ήθελα να δω γιατί γίνεται. Ποιος έφταιξε από τους δύο; Ποιος είναι αλήθεια πιο ζωντανός άνθρωπος; Ο γερο-ηλίθιος που κάθεται σπίτι του και δεν έχει κανέναν ερωτισμό μέσα του; Ή εκείνος που ρισκάροντας την ίδια τη ζωή του, την ελευθερία του, βλέπει ένα πλάσμα σεξουαλικό και θέλει να το φιλήσει, να το αγκαλιάσει, να το σφίξει; Μα γιατί; Ποιος είναι ο πιο καλός; Η ζωή θα γινόταν πιο ενδιαφέρουσα με εκείνους τους ανέραστους που δεν συγκινούνται μπροστά στο φαινόμενο; Ή με εκείνους που το πάθος ξεχειλίζοντας τους κάνει να επιτεθούν; Αυτό που η φύση έπλασε προκλητικό, να το χαρείς, να το γευτείς. Είναι αναρχικές αυτές οι σκέψεις, το ξέρω, αλλά δεν είναι φυσικές;»,
Οχι, οι απόψεις αυτές δεν είναι ούτε φυσικές ούτε αναρχικές. Για την ακρίβεια σκόρπισαν αποτροπιασμό σε τηλεθεατές και χρήστες του Ιντερνετ, καθώς το επίμαχο απόσπασμα κυκλοφόρησε ευρέως και στο Youtube.
Οι μισογυνικές απόψεις του κύριου Τσόκλη επανέφεραν τον προβληματισμό κατά πόσον μπορεί και πρέπει κάποιος να διαχωρίζει την προσωπικότητα του δημιουργού από το έργο του. Πόσο απογοητευτικό είναι να στέκεσαι μπροστά σ’ έναν ενδιαφέροντα πίνακα, να ακούς ένα συναρπαστικό μουσικό έργο ή να παρακολουθείς μια μαγευτική ταινία και να σου έρχεται αυτόματα η εικόνα του καλλιτέχνη στο μυαλό να εκστομεί διάφορα χοντροκομμένα αποφθέγματα. Ή να σύρεται στα δικαστήρια για πράξεις που εμπίπτουν στον κοινό ποινικό κώδικα.
Είναι τα ίδια ερωτήματα που γεννήθηκαν στους λάτρεις του Πολωνού σκηνοθέτη, Ρομάν Πολάνσκι, όταν επανήλθε στο προσκήνιο η κατηγορία βιασμού ανήλικης, που εκκρεμεί σε βάρος του στις ΗΠΑ. Είναι ηθικολόγοι και εχθροί της τέχνης όσοι θέλησαν να τον δουν να δικάζεται σαν κοινός θνητός; Είναι πουριτανισμός και υποκρισία να ανατριχιάζεις στη σκέψη ότι ο σκηνοθέτης του τόσο αιχμηρού πολιτικά Ghostwriter βίασε ένα 14χρονο κοριτσάκι και θεωρητικοποίησε μάλιστα την ενέργειά του με το επιχείρημα ότι την είχε σπρώξει στο κρεβάτι του η μαμά της!
Και τέλος υπάρχει ισονομία, ίση μεταχείριση από τον νόμο για όλους τους πολίτες; Εξαρτάται. Αν είσαι Τσόκλης ή Πολάνσκι όταν βιάζεις (φραστικά ή κυριολεκτικά) είσαι ωραίος τύπος, ζωντανός... με αναρχικές απόψεις και ελαστική ηθική. Αν είσαι Αλβανός βιαστής ανήλικης σαπίζεις στη φυλακή και μάλιστα κακοπερνάς στα χέρια των συγκρατουμένων σου, καθώς παραδοσιακά οι βιαστές βρίσκονται στη χειρότερη ιεραρχικά «κοινωνική» θέση των σωφρονιστικών καταστημάτων.
Tης Ξενιας Κουναλακη
Την παρωχημένη άποψη ότι για τον βιασμό δεν φταίει ο θύτης, αλλά το θύμα διατυπώνει σε πρόσφατη συνέντευξή του στη ΝΕΤ ο ζωγράφος Κώστας Τσόκλης. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από το κορίτσι, που ντύνεται προκλητικά, λέει. «Εγώ νομίζω ότι τη βία τη ζητάει η ίδια. Θέλει να τη βιάσουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία πιάνει τον άνθρωπο και τον βάζει μέσα και δεν βάζει εκείνη που τον προκαλεί. Αφού η φύση τον σπρώχνει να το κάνει αυτό. Εχω άλλες απόψεις για τα πράγματα, πώς να στο πω, δεν ξέρω. Κάθε φορά που γίνεται ένας βιασμός θα ήθελα να δω γιατί γίνεται. Ποιος έφταιξε από τους δύο; Ποιος είναι αλήθεια πιο ζωντανός άνθρωπος; Ο γερο-ηλίθιος που κάθεται σπίτι του και δεν έχει κανέναν ερωτισμό μέσα του; Ή εκείνος που ρισκάροντας την ίδια τη ζωή του, την ελευθερία του, βλέπει ένα πλάσμα σεξουαλικό και θέλει να το φιλήσει, να το αγκαλιάσει, να το σφίξει; Μα γιατί; Ποιος είναι ο πιο καλός; Η ζωή θα γινόταν πιο ενδιαφέρουσα με εκείνους τους ανέραστους που δεν συγκινούνται μπροστά στο φαινόμενο; Ή με εκείνους που το πάθος ξεχειλίζοντας τους κάνει να επιτεθούν; Αυτό που η φύση έπλασε προκλητικό, να το χαρείς, να το γευτείς. Είναι αναρχικές αυτές οι σκέψεις, το ξέρω, αλλά δεν είναι φυσικές;»,
Οχι, οι απόψεις αυτές δεν είναι ούτε φυσικές ούτε αναρχικές. Για την ακρίβεια σκόρπισαν αποτροπιασμό σε τηλεθεατές και χρήστες του Ιντερνετ, καθώς το επίμαχο απόσπασμα κυκλοφόρησε ευρέως και στο Youtube.
Οι μισογυνικές απόψεις του κύριου Τσόκλη επανέφεραν τον προβληματισμό κατά πόσον μπορεί και πρέπει κάποιος να διαχωρίζει την προσωπικότητα του δημιουργού από το έργο του. Πόσο απογοητευτικό είναι να στέκεσαι μπροστά σ’ έναν ενδιαφέροντα πίνακα, να ακούς ένα συναρπαστικό μουσικό έργο ή να παρακολουθείς μια μαγευτική ταινία και να σου έρχεται αυτόματα η εικόνα του καλλιτέχνη στο μυαλό να εκστομεί διάφορα χοντροκομμένα αποφθέγματα. Ή να σύρεται στα δικαστήρια για πράξεις που εμπίπτουν στον κοινό ποινικό κώδικα.
Είναι τα ίδια ερωτήματα που γεννήθηκαν στους λάτρεις του Πολωνού σκηνοθέτη, Ρομάν Πολάνσκι, όταν επανήλθε στο προσκήνιο η κατηγορία βιασμού ανήλικης, που εκκρεμεί σε βάρος του στις ΗΠΑ. Είναι ηθικολόγοι και εχθροί της τέχνης όσοι θέλησαν να τον δουν να δικάζεται σαν κοινός θνητός; Είναι πουριτανισμός και υποκρισία να ανατριχιάζεις στη σκέψη ότι ο σκηνοθέτης του τόσο αιχμηρού πολιτικά Ghostwriter βίασε ένα 14χρονο κοριτσάκι και θεωρητικοποίησε μάλιστα την ενέργειά του με το επιχείρημα ότι την είχε σπρώξει στο κρεβάτι του η μαμά της!
Και τέλος υπάρχει ισονομία, ίση μεταχείριση από τον νόμο για όλους τους πολίτες; Εξαρτάται. Αν είσαι Τσόκλης ή Πολάνσκι όταν βιάζεις (φραστικά ή κυριολεκτικά) είσαι ωραίος τύπος, ζωντανός... με αναρχικές απόψεις και ελαστική ηθική. Αν είσαι Αλβανός βιαστής ανήλικης σαπίζεις στη φυλακή και μάλιστα κακοπερνάς στα χέρια των συγκρατουμένων σου, καθώς παραδοσιακά οι βιαστές βρίσκονται στη χειρότερη ιεραρχικά «κοινωνική» θέση των σωφρονιστικών καταστημάτων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)